Yardım aracından bir çift mor eldiven almıştı, 24 yıllık vefa borcunu ödedi

Bolu’da 12 Kasım 1999 sarsıntısını yaşayan ve uzun mühlet ailesiyle birlikte çadırda kalan Barış Acar, o periyot yardım aracından aldığı bir çift mor eldivenin borcunu ödemek için Adıyaman’a gitti. Depremzedelere yardım eli uzatan Acar, “O sarsıntı sonrasında bize de yardımlar gelmişti. Bana da mor eldiven verilmişti. O mor eldivenin borcunu ödemeye gittim. Bir vefa borcum vardı” dedi.

Bolu’da yaşayan 27 yaşındaki Barış Acar, ailesiyle birlikte 12 Kasım 1999 Düzce zelzelesinden etkilendi. Bolu’nun Çıkınlar Mahallesi’nde yaşadıkları mesken zelzele sebebiyle hasar gören Acar ailesi, uzun mühlet çadırda konaklamak zorunda kaldı. O devirlerde Bolu’ya getirilen yardım aracından Barış Acar’a ellerinin üşümemesi için bir çift mor eldiven verildi. Barış 27 yaşına geldi fakat kendisine verilen eldivenleri asla unutmadı. Kızılay gönüllüsü olan genç adam, Kahramanmaraş merkezli iki büyük zelzelenin akabinde hem o eldivenlerin borcunu ödemek hem de depremzede vatandaşlara yardımcı olabilmek emeliyle Adıyaman’a gitti. Afetzedelere yardım eli uzatan, elinden geldiğince tüm muhtaçlıklarını karşılamaya çalışan Barış, Adıyaman’daki çalışmalarının akabinde Bolu’ya geldi.

“O mor eldivenin borcunu ödemeye gittim”

12 Kasım 1999 sarsıntısını yaşadığını söyleyen Acar, “O zelzele sonrasında bize de yardımlar gelmişti. Biz de yardım almıştık. Bana da mor eldiven verilmişti. O mor eldivenin borcunu ödemeye gittim. Bir vefa borcum vardı. O vefa borcunu ödemeye gittim. Ben o vakit çok küçüktüm. Bir yardım arabası gelmişti. Yardım arabası sivil bir otomobildi. Tahminen Kızılay, tahminen de AKUT ya da farklı bir sivil toplum kuruluşu, kimin olduğunu bilmiyorum. Oradaki abi bilhassa bana atmıştı o mor eldiveni. Ben istemiştim. Küçüktüm, otomobilin yanına insanlardan yanaşamıyordum. O abinin yüzünü bile hatırlamam, ismini bile bilmem. Bana o denli bir el uzatılmasaydı ben yeniden oraya gidip, orada yardıma gereksinim duyanlara yeniden o eli uzatırdım” dedi.

“Bütün sivil toplum kuruluşlarına form bırakmıştım”

6 Şubat’ta meydana gelen zelzelenin akabinde bütün sivil toplum kuruluşlarına başvurduğunu belirten Acar, “Depremi duyduğumda çok üzülmüştüm. Bütün sivil toplum kuruluşlarına form bırakmıştım. Bütün hepsine başvurdum. Beni Kızılay’dan çağırdılar. Kızılay’dan gitmek nasip oldu. Adıyaman’a gittim. Adıyaman’ın merkezine, valilik binasının karşısına Kızılay çadırı kurulmuştu. Orada muhtaçlığı olan insanlara biz de yardım eli uzatmaya çalıştık. Yaklaşık bir haftaya yakın Adıyaman’da bulundum” diye konuştu.

“Ne kadar vakit geçerse geçsin kolaylıkla atlatabileceklerini düşünmüyorum”

Depremi yaşayan insanların sıkıntı vakitlerden geçtiğine dikkat çeken Barış Acar, “Orada insanların kıssalarını dinliyorsun, insanlara yardım ederken, beşerlerle etkileşim haline geçiyorsun. Orada benim hiç unutamayacağım bir ablamız gelmişti. Ablamızın çocukları ölmüş, ağabeyi ölmüş. Ağabeyinin ikiz çocuklarına o bakıyordu. Bana kıssasını anlatırken çok etkilenmiştim, çok duygulanmıştım. Çok güç vakitler sahiden. Oradaki insanların yaşadıkları çok güç. Üzerlerinden ne kadar vakit geçerse geçsin basitçe atlatabileceklerini düşünmüyorum” biçiminde konuştu.