112 grupları anlattı: “Sedyenin bir yanında doğan bir yanında ölen bebekler vardı”

Asrın felaketinde afet bölgesinde binlerce depremzedenin acısına ortak olup, yaralarına dokunan 112 Acil Sıhhat takımı bölgede yaşadıklarını anlatarak, “Sanki annem, babam, arkadaşlarım, evladım enkazın altında kalmış üzere gittik. Enkaz altından çıkmış bir bebek maalesef hayata dönmedi ancak sedyenin başka tarafında da enkazdan çıkan, doğum yapan bir bayanla karşılaştık, ister istemez etkileniyoruz. Enkaz altındakiler ile bir kan, can bağı hissediyorsun. Girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu lakin ben bütün bu yaralarımızı milletçe sarabileceğimizi düşünüyorum” dedi.

“Asrın felaketi” olarak tabir edilen Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde tüm Türkiye bölge için seferber oldu. Türkiye’nin dört bir yanındaki sıhhat çalışanları da bölgede yaraları sarmak için afet noktalarına hareket etti. İstanbul Vilayet Ambulans Servisi Başhekimliği Avrupa Komuta Denetim Merkezi’nde vazifeli 600 işçi ve 50 ambulans da süratle bölgeye gönderildi. Bölgede binlerce afetzedenin acısına ortak olan ve yarasına dokunan 112 Acil Sıhhat grubu meslektaşlarıyla misyon değişimi yaparken İstanbul’a dönen gruplar, şahit oldukları hafızalarında yer eden, kimi vakit duygusal anlara neden olan o anları anlattı. Afet bölgesinde birçok duyguyu tıpkı anda hissettiklerini belirten 112 takımları, bölgeden ayrılan İspanyol takımının kendileriyle bayraklarının yer aldığı armalarını hatıra olarak değiştirmek istediğini aktardı. Takımlar, bölgede enkazdan çıkarılan bir bebeğin hayatını kaybettiğini öteki yandan enkazdan çıkarılan gebe bir bayanın doğumuna şahit olduklarını anları anlattı.

“Sedyenin bir tarafında enkazdan çıkarılan bebek ölürken öteki tarafında doğum yapan bir kadın”

Kahramanmaraş’ta zelzeleden etkilenen kardeşiyle telefonla görüşüp akabinde vazife için Hatay’a hareket ettiğini lisana getiren 15 yıllık 112 çalışanı Ayşe Ceren, “Yakınım Kahramanmaraş’ta meskenleri yıkıldı lakin ben Hatay’a gidiyordum. Gittiğimizde şok içerisinde kaldık, bütün meskenler yıkılmış, enkaz, yıkık virane içerisinde. Bir tane bebek getirdiler enkaz altından çıkmış, bebek morarmıştı, tabip, sıhhat işçisi arkadaşlarımız müdahale etti hala onun tesirindeyim. Maalesef çocuk dönmedi ancak sedyenin öbür tarafında da enkazdan çıkan, doğum yapan bir bayanla karşılaştık. Birine çok üzülürken öbür yandan da bir bebeğin dünyaya gelmesini görmek. Enkaz altındakiler ile bir kan, can bağı, yakınlık hissediyorsun. Bir an evvel ona elini uzatmak, onu oradan çıkartmak istiyorsun. Çıktığı vakit elini tuttuğun, ona dokunabildiğin vakit bunun tanımı anlatılmaz. Beşerler enkaz altından çıktıklarında dehşet, panik, telaş içerisindeler. Bazen bakıyordum; ağlıyordum zira enkaz altında vefat eden biriyle karşılaşıyorsun. Bir çocuk vardı enkazda, kurtarılacağını bekliyor zira ses gelmişti, beklerken bir anda çocuk teneffüsünü kaybetmiş müdahale ediliyor ancak dönmedi. Onun umudunu beklerken bir anda bu durumla karşılaşmak biz de ister istemez etkileniyoruz” diye konuştu.

“Girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu”

Deprem sabahı grup arkadaşları tarafından uyandırıldığını güya ailesi enkaz altındaymışçasına süratle bölgeye hareket ettiğini söyleyen 12 yıllık acil tıp teknisyeni Fatih Ayçiçek şöyle konuştu:

“Yol fiziki koşulları çok berbattı, yer yer sis ve kar yağışı hakimdi. Gaziantep Nurdağı bölgesine ulaşmaya çalıştık, bölgeye birinci gittiğimde çok ağır bir tabloyla karşılaştım. Elektrikler yoktu ve girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu. Açıkçası anlatmakta zahmet çekiyorum, hislerimizi bir kenara bırakarak, insanlara yardımcı olmaya çalıştık. Arama kurtarma grupları 23 yaşında bir bayan çıkarmıştı, babası başındaydı. Genel durumunun uygun olduğunu tabir ettik, babası ‘hemen götürün, mutlaka gelmiyorum, içeride eşim, oğlum ve 2 tane torunum var, onların da kurtarılması gerekiyor’ dedi. Her şeye karşın hasta yakınını yanımıza aldık. Nakil için Gaziantep’e çıkış yaptık, babası yolda zorla, enkazın başında indi. Gece saat 02.00 sularında diğer bir enkaz alanına çıkış yaptık. Orada İspanya takımının çalışmalar yaptığını gördük. 20 saat boyunca irtibat kurabildiklerini söylediler. İçeriden 2 yaşlarında erkek ve 4 yaşlarında bir kız çocuğu ve annesi rastgele bir ezik ya da çizik olmadan sapa sağlam bir biçimde çıkardılar. Nitekim o çocukları kurtardıktan sonra o kadar çok ağladılar, keyifli oldular ki ben o vakit hakikaten dünya insanlığı birçok şeyin önüne geçebilir, dünya olarak birbirimizin yaralarını sarabiliriz dedim. Bugün Türkiye’de, yarın öteki bir yerde biz de vazife yapabiliriz. İspanyol grubu Türk bayrağını hatıra olarak istedi, ‘Türk bayrağı ile bizim bayrağımızı değiştirebilir miyiz’ dediler, tabi ki dedim. O formda armalarımız da değiştirdik. Yola çıktığımda güya benim annem, babam, kardeşim, arkadaşlarım, evladım enkazın altında kalmış üzere gittik. Oradaki insanların bize çaresiz gözlerle bakışı, yardım isteyişi gözümün önünden hiçbir halde gitmiyor. Ben bütün bu yaralarımızı milletçe sarabileceğimizi düşünüyorum.”

“Enkaz altındaki bir çiftin tartışma seslerini duyduk”

Deprem haberini duyduktan sonra çabucak bölgeye gitmek üzere hazırlandığını söyleyen 24 yaşındaki Paramedik Kürşat Keskin, vakit zaman birçok duyguyu bir ortada yaşadıklarını belirtti. Keskin, enkazdan kurtarabildikleri şahısları bölgeye muhtemel bir görevlendirmede tekrar görmek istediğini söyleyerek, “Bölge olarak Hatay’a gittik. Yaklaşık 8 gün boyunca orada kaldım. Enkazdan çıkardığımız çok fazla hasta oldu, çok fazla insan dokunduk. Onların hüznüyle üzüldük, mutluluklarıyla keyifli olduk. Çıkardığımız bir bebek oldu, çok sevindik. En çok unutamadığım; bir karı koca enkaz altında yaklaşık 119’uncu saatte çıkardık. Ağır hisler içerisindeyken bize memnunluk veren bir anı oldu. İkisinin enkaz altındaki tartışmalarını duyduktan sonraki o hızımızda tebessümü o sağladı. Birinci evvel kocasını sonra kendisini aldık. Unutamayacağım bir anı da enkaz altından anne ve çocuk çıkarttık, toplamda beş kardeşlermiş. 2’sini kaybetmişler fakat 3’ünü biz çıkardık. İkisini buluşturmayı, o hızlarındaki memnunlukları çok farklıydı. Birinci kere afet bölgesinde bulundum, geleli 3-4 gün oldu hala o ağır hisler içerisindeyim. Tekrar bir görevlendirme olduğundan gidip kendilerini görmek de isterim. Bir arkadaşımızın ailesinin meskeni yıkıldı, anne ve babasının sağ salim olduğunu öğrendikten sonra tekrar bizimle canla başla çalıştı. Hatay gruplarından işçi arkadaşlarımızın ambulansıyla çalıştık, orada kendi anıları birikmişleri vardı. O ambulansla çalışmak bizim için çok ağır duygular” tabirlerini kullandı.

“Hiç kimsesi kalmamış çocukları görüyorsunuz”

Hastaların kargo uçaklarıyla transfer ediliş süreçlerine ait yaşadıklarını anlatan 20 yıllık Acil Tıp Teknisyeni Selçuk Yılmaz, “Türk Silahlı Kuvvetleri’nin hava kuvvetlerine bağlı 222. Filo Kayseri merkezli orada çalıştım. Yaklaşık 7 gün o vazifesi devam ettirdik. Toplamda bine yakın afetzedenin tahliyesinde vazife yaptık. Çocukları görüyorsunuz, ailelerini kaybeden, etraflarında hiç kimse olmamış. Örneğin; 7 yaşında bir kız çocuğu vardı. Daima ayısını istiyordu, enkazdan onunla birlikte çıkarmışlar. O bize getiren ambulansta kalmış takım de yaklaşık 10 dakikalık ara uzaklaşmıştı. İrtibata geçtik, grubu geri çağırdık zira o çocuğun elinde diğer hiçbir şey kalmamıştı yalnızca o, tahminen annesi ya da babası almıştı. Tahminen de hayatının geri kalanında anımsayacağı tek şey o ayıcık olacaktı. Benim de 2 tane evladım var, bilhassa çocuklara baktığımızda, kimsesi kalmamış, yaralanmış çocuklara baktığımızda tahliye sırasında bir an benim ya da ailemin başına geldiğinde benim evlatlarım da bu biçimde kalabilir diye olumsuz tesirleri de oluyor. Aç, susuz kalarak barınma yeri olmadan hatta tuvalet muhtaçlığı sağlanamadan tüm gruplar canla başla çaba ettiler” halinde konuştu.

“Canlı çıktığında ayağa kalkıp sarılıp, alkış tutuyorduk”

Bölgede komuta merkezinde misyon yaptığını söz eden Acil Tıp Teknisyeni olarak misyon yapan 25 yaşındaki Yakup Ekiz, “12 gün boyunca Kahramanmaraş’ta sarsıntı bölgesinde misyon aldım. Maraş’ta 112 sisteminde çalışan işçiler depremzede olduğu için vilayet ambulans servisi başhekimliğimiz tarafından merkezi açabilmemiz için görevlendirilmiştik. Enkazdan her canlı çıktığında, her canlı ihbarı geldiğinde arkadaşlarımızla bir arada ayağa kalkıp sarılıp, alkış tutuyorduk. 7 gün boyunca sarsıntının birinci gününden itibaren Kahramanmaraş çalışanı aralıksız, uykusuz hiçbir halde dinlenmeden çalıştılar. Ben kendi adıma onlara minnettarım. Herkesin birlik, seferberlik içinde hareket ettiğini gördüm” dedi.