Adanalı depremzede madenciler Hatay’daki çabayı anlattı

Adana’da kendileri de depremzede olan özel bir madencilik firmasında çalışan madenciler, ailelerini inançlı alanlara taşımalarının akabinde Hatay’da enkaz altında kalan madencileri kurtarmak için seferber oldu.

67 madenci istekli olarak zelzelenin 2. günü gittikleri Hatay’ın Antakya ilçesinde 115 kişiyi enkazdan çıkarırken, 11 kişiyi sağ olarak kurtardı. Zelzelenin 6. günü 5 aylık gebe bir bayanı ve zelzelenin 153. saatinde Rabia öğretmeni kurdukları tünel ile kurtaran madenciler, yaşadıklarını hüzün ve sevinçleri unutamazken madenci olmanın ve enkazdan 11 insanı çıkarmanın memnunluğunu yaşıyorlar. Bir hafta boyunca enkaz altında kalan vatandaşları kurtarmak için yaşadıklarını aktaran madenciler, yerin altında yıllarca cevher ararken artık bir insanı enkazdan canlı çıkarmak için verdikleri gayrette yorulmadan çalıştıklarını tabir etti.

“Bir can bir candır, âlâ ki madenciyiz”

Madenci Hamza Karaca, Rabia öğretmene birinci ulaştıklarında şiddetli bir süreç başladığını kaydederek, “Bize bir asker enkazdan ses aldığını söyledi. Yaklaşık 2 saat süren çalışma ile dar bir alan açtık ve ulaştık. Rabia öğretmen bir başörtüsü ve çorap istedi verdik. Çok dar bir alandı. Enkaz çok birbirine girmişti yanında annesi vefat etmişti. Bir yudum su içirdik ve kendisini yormamasını söyledik. Kalorifer peteğini keserek çıkardık. Dünyaya bedel bir can. Çok serinkanlıydı. Sırt üstü çekerek çıkardık. Maalesef annesi vefat etmişti onu da çıkardık. Daha sonra bir öbür enkazda 4-5 aylık gebe bir bayan vardı, onun bulunduğu taban çok berbattı. Onu da dar bir alan çıkararak madencilik teknikleri ile kendisini çıkardık. Yeterli ki madenci olmuşuz. Artık umarım tüm kurtardığımız canlar düzgündür. Kozan’dan gelip kendilerini kurtardığımızı tabir etmiştik. Uygun haberlerini almak bizi daha da keyifli eder. Beni Rabia öğretmeni kurtarırken en çok etkileyen elinde bir kağıt vardı ve karanlıktı onu okuyabiliyordu. Bu beni çok etkilemişti” dedi.

“Aklımız hala orada”

Madencilerden Mustafa Kara ise 30 yıllık madenci olduğunu, birinci defa bu türlü bir afet ile karşılaştıklarını lakin can kurtardıkça orada büyük bir memnunluk duyduğunu kaydetti. Kara, “Şimdi geldik lakin hala aklımız orada. Her anımızda oradaki yaşadıklarımız gözümüzün önünden gitmiyor” diyerek hislerini paylaştı.

“Anlatırken boğazımız düğümleniyor her birinin farklı öyküsü var”

Maden mühendisi Habip Karaduman ise “Anlatması çok güç, ülkemiz ismine büyük bir felaketti. 8 günde cansız vücutlar çıkardık fakat 11 can kurtardık. İtfaiyeciler, madenciler, gönüllüler daima birlikte büyük bir uğraş verdik. Daima bir umut vardı enkazlarda. Enkazdan vatandaşları çıkarırken açtığımız tünellerde artçı zelzeleler vardı. Büyük bir fedakarlıktı ve onlarca kişiyi kurtardık. Çok büyük bir mutluluktu. Unutmadığım 5 aylık gebe bayan yanında vefat eden eşi ile 6 gün boyunca yan yana kalması çok zorluydu lakin biz su verdik, maske vermek istedik, ben uygunum demesi çok kuvvetli koşullarda ben uygunum demesi beni çok etkiledi. Allah yardım etmiş. Bizi en çok zorlayan bina yapısını, zelzelede farklı yerlerde bulmak güçlü bir süreçti. Merdiven boşluğu dediğimiz alanlarda cansız vücutlara ulaşmak bizleri çok üzdü. Keşke hayat üçgeni olabilseydi. Benim baba mesleğim, çok gururluyum. Oradaki madencilerle ve gayret eden herkesle gurur duyduk. Keşke olmasaydı ve daha hoş yerlerde tanışsaydık. Uyumadık yemek yemedik ancak yorulmadık. Tüm kurtardıklarımızı merak ediyoruz lakin umarım iyilerdir” dedi.

“Yer altıdan daima cevher çıkardık lakin can çıkarmak farklı bir duygu”

Rabia öğretmeni kurtarma çalışmasında yer alan İlyas Beydilli ise her enkazın bir burukluk ve kurtarma çabasının başladığı alan olduğunu belirterek, “Ses dinleme yaptık, tüm arama kurtarma grupları ile birlikte büyük bir uğraş verildi. Ülkemiz ismine çok üzgünüz. Beni en fazla etkileyen Rabia öğretmen. Küçük bir koridor oluşturduk. Bizi bir asker durdurdu ve yardım istedi. Bir ses duyunca keyifli oluyorsun ve kurtarma gayreti başlıyor. Rabia öğretmene yaklaşınca birinci eşarp ve çorap istedi. Biz de temin ettik. 10 metrelik bir koridordan çıkardık. Orada kendini düşünmeden ona maske uzattım, bana maskeyi sen tak dedi. Çıkartıldığında anlatılmaz bir memnunluk vardı. Umarım yeterlidir. Bir de enkaz altından kedimiz vardı ve onu çıkardık. Bir küçük kedi kadar yer vardı ve ufak bir sopa ile çıkardık. Bizim için tanımı güç his. Yer altıdan daima cevher çıkardık lakin can çıkarmak farklı bir duygu” dedi.

“Yerin atında biz olsak dışarda beklentin ne olurdu diye düşünüyor insan”

67 kişilik istekli maden takımının de depremzede olduğunu ve beşerler için kendi ailelerini inançlı bölgelere bırakarak gayrete katıldıklarını aktaran Ömer Lütfü Doğan ise “Ekiplerimizin istekli çabası çok büyüktü. 67 kişilik takımla herkes elinden geleni yaptı. İnsan empati yapıyor ve yerin altında sen olsan dışardaki insanlardan beklentin ne olurdu diye düşünüyor” diye konuştu.