Bisikletiyle ‘umut’ dağıttı

İzmir İktisat Üniversitesi (İEÜ) Fizik Kısmı öğrencisi Berfin Kolcu, zelzele felaketinin akabinde binlerce kişinin enkaz altında kaldığı Hatay’a giderek afetzedelerin yardımına koştu. Ardındaki römork sayesinde 50 kilogram yük taşıyabilen elektrikli bisikletiyle otomobillerin giremediği yerlere ulaşan Kolcu, yüzlerce bireye erzak, battaniye ve giysi üzere çok sayıda yardım gereci taşıdı.

Merkez üssü Kahramanmaraş olan ve 11 kentte yıkıma yol açan zelzelelerde, 44 bini aşkın kişi ömrünü yitirdi. Zelzele felaketinin akabinde Türkiye tek yürek olarak bölgeye yardım ulaştırmak için seferber oldu. Uzun müddettir bisiklet sporuyla ilgilenen, İEÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Fizik Kısmı 4’üncü sınıf öğrencisi Berfin Kolcu da sarsıntının akabinde Hatay’a giderek afetzedelere yardım edebilmek için harekete geçti. Genç öğrenci, bisikletiyle yüzlerce bireye erzak, battaniye ve giysi üzere çok sayıda yardım materyali ulaştırdı. Zelzelenin dördüncü günü ulaştığı Hatay’da 5 gün kalıp İzmir’e dönen Kolcu, geçtiğimiz perşembe ikinci kere tıpkı bölgeye gitti. Şu anda Hatay’da bulunan Kolcu, “Burada şahit olduğum acıları, insanların yaşadığı yıkım ve çaresizliği hiçbir vakit unutmayacağım. Umarım bir daha böylesine acı bir afeti yaşamayız” diye konuştu.

Sokak sokak dolaştı

Kolcu, yanına yardım materyallerini, bisikletini ve römorkunu da alarak otobüsle İzmir’den Hatay’a geçti. Kendilerini ‘BisiDestek’ kümesi olarak isimlendirilen ve Türkiye’nin farklı kentlerinden Hatay’a gelen bisikletli grupla buluşan Kolcu, kendi yanında getirdiklerinin yanı sıra yetkili merciler tarafından bölgeye gönderilen yardım gereçlerini sokak sokak dolaşarak gereksinim sahiplerine ulaştırmaya başladı. Bölgeye yardım getiren belediyeler, sivil toplum kuruluşları ve yetkili kurumlar ile koordineli hareket eden Kolcu, bilhassa enkazlar nedeniyle araç girişinin yapılamadığı mahalleleri seçti. Kolcu, yetkililerin de yönlendirmesiyle erzak, giysi eşyası ya da sıcak yemek üzere yardımları, enkazla dolu mahallelerden geçerek gereksinim sahiplerine ulaştırdı. Kolcu, Hatay’da 5 gün kaldıktan sonra İzmir’e döndü. Lakin Kolcu’nun yüreği, zelzele bölgesindeki vatandaşlardan farklı kalmaya daha fazla dayanamadı. Kolcu, geçtiğimiz perşembe günü tekrar Hatay’a gitti ve hala bölgedeki yardımlarını sürdürüyor.

“Acının ve çaresizliğin ne olduğunu gördüm”

Hatay’da yaşadıklarını hayatı boyunca unutmayacağını söyleyen Berfin Kolcu, “Depremin akabinde oluşan acı tabloyu görünce, oradaki beşerler için bir şeyler yapmam gerektiğini düşündüm. Okulumuz da sömestir tatilinde olduğu için bisikletimle bölgeye gitmeye karar verdim. Vakit kaybetmeden, sarsıntının olduğu hafta Hatay’a geçtim. Zelzelenin oluşturduğu yıkım, iddia ettiğimden de fazlaydı. Güya gerçek hayatta değil de dehşet sinemasının setinde üzereydim. Ailelerini ya da işlerini kaybeden beşerler, enkazdaki yakınlarından umutlu bir haber için bekleyenler, çaresizlik içinde ne yapacağını bilmeyerek ağlayanlar; inanın bunları anlatmak çok güç. Televizyondan ya da toplumsal medyadan izlemekle anlaşılmıyor, oraya gidip görmeniz lazım. Acının, hüznün ve çaresizliğin ne olduğunu Hatay’da öğrendim. Tıpkı vakitte umudun ne kadar hoş, pahalı bir şey olduğunu da birinci sefer bu kadar derinden fark ettim” dedi.

“O hoş insanları unutamam”

Kolcu, kelamlarına şöyle devam etti: “Hatay’a giderken etrafımdan topladığım yardım materyallerini de yanıma almıştım. Sarfiyat gitmez onları esasen gereksinim sahiplerine verdim. Tıpkı vakitte yetkili merciler tarafından birçok yardım gereci de bölgeye ulaşmıştı. Lakin o sırada hala enkaz başında yakınlarına ulaşmaya çalışan ya da hasarlı meskenlerinin önünde bekleyen bireyler vardı. Ana arterler açık olsa da birçok mahalle ve sokakta enkazlar nedeniyle otomobille ulaşılamayacak yerler vardı. Ben de bölgeye yardım getiren şahıslarla irtibata geçerek toplanan yardımları bisikletimle süratlice insanlara ulaştırabileceğimi söyledim. Bisikletimin römorkuna yüklediğim erzakları, giysileri mahalle ortalarına giderek gereksinim sahiplerine teslim etmeye başladım. O denli bir ortam ki; duyduğunuz tek his, daha fazla şahsa yardım etmeniz gerektiği. Ben de bu niyet ile hareket ettim. Gittiğim enkazların önünde bana sarılıp ağlayan, böylesine güç durumda bile mahcubiyetle yardımları alan, o gönlü hoş insanları hiç unutmayacağım. ‘Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı’ demenin ne manaya geldiğini ben Hatay’da gördüm. İnşallah bir daha bu türlü bir acı yaşamayız.”

“Günler geçiyor lakin acılar birinci günkü gibi”

Şu anda Hatay’da olduğunu söyleyen Kolcu, “Yetkili mercilerle koordineli bir biçimde, onların da yönlendirmesiyle çalışmalarımızı sürdürüyoruz. Birinci sefer olduğu üzere Türkiye genelinden bisikletleriyle istekli gelen arkadaşlarımız da var. Bisikletimizle hem kent merkezindeki hem de köylerdeki insanlara ulaşıyoruz. Onlara ilaç ve çeşitli yardım materyalleri taşıyoruz ya da bölgedeki insanlarımızın taleplerini gerçekleştirmeye çalışıyoruz. Bizden ilaç, giysi ya da özel bir şey istediklerinde, bunu yerine getirmek için çabucak buradaki kuruluşlarla irtibata geçiyoruz. Çocuklarla oyun oynuyoruz. Onlara umut ve güç vermeye odaklanıyoruz. Zelzelenin birinci haftasına nazaran kıyasladığımda panik havası biraz daha azalmış durumda. Lakin en uzak bir artçı sarsıntı olduğunda beşerler, ‘Acaba tekrar büyük bir sarsıntı oluyor?’ kaygısına kapılıyor. Günler geçiyor lakin konuştuğum birçok insanın yüreğindeki acı, hala birinci günkü gibi” tabirlerini kullandı.

“Herkes elinden geleni yapmalı”

Berfin Kolcu, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Hatay’dan İzmir’e döndüğümde vicdanen kendimi çok rahatsız hissetmiştim. Hatay’a tekrar gitmem, oradaki insanları yalnız bırakmamam gerektiğini düşünmüştüm. Şu anda Hatay’daki depremzedelerin yanında olmak, bu açıdan benim için hoş bir his. Yardımın azı, birden fazla olmaz. Orada bir çocukla konuşmak, bir aile ile dertleşmek, sıcak yemeği taşımak da bir yardımdır. Bölgeye gelemese de herkes elinden geldiği kadar depremzedelere yardım etmeyi sürdürmeli.”