Hatay ve Gaziantep’ten Aksaray’a sevk edilen 108 depremzede tedavi altına alındı

Kahramanmaraş merkezli iki büyük zelzele sırasında Hatay ve Gaziantep’te yaralanan 108 vatandaş, tedavi için Aksaray’a sevk edildi. Depremzedeler yaşadıkları kaygı dolu anları anlattı.

Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan ilçelerinde meydana gelen 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki sarsıntının akabinde önemli yıkımların gerçekleştiği Hatay’ın Antakya ilçesi ile Gaziantep’in Nurdağı ilçesinde enkaz altından çıkarılan 108 depremzede Aksaray’a sevk edildi. İki vilayetteki hastanelerin yoğunluğu ve cerrahi müdahalelerin sıklığı nedeniyle hem helikopter, hem ambulans hem de kendi imkanları ile Aksaray’a gelen depremzedeler, Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tedavi altına alındı. 108 depremzededen 1’i ağır bakım ünitesinde müşahede altına alınırken, 11 depremzede ise ortopedi servisinde müşahede altına alındı. 96 depremzede ise travma alanında tedavi edildi.

Depreme Hatay’ın Antakya ilçesinde yakalanan vatandaşlar, zelzele anında yaşadıklarını aktardı. Hastaneye ziyarete gelen Aksaraylı vatandaşlar ve AFAD takımları de depremzedeleri yalnız bırakmadı. Hatay’ın Antakya ilçesi Ova Kent Mahallesi’nde yıkılan müstakil konutunda yaşadıklarını anlatan Ahmet Tamer (39), “Gecenin dördüydü, şimşek çaktı, çok yağmur vardı. Birden sallanmaya başladı. Sonra bir oturdum, tekrar baktım zelzele olmaya başladı. Sonra dedim ’Dışarı çıkalım.’ Çocukları aldım dışarı çıktık. Sarsıntı bir durmuştu o vakit, biz kapıya yetişir yetişmez tekrar oldu. Bu sefer sert oldu. Ben meskenden çıktım, bahçe duvarı eksiksiz üzerime geliyor. Allah’tan bir demir vardı, demirin üzerine düşerek bahçe duvarı iki modüle ayrıldı. Çocuklar benim üzerime düştü. Bir şey olmadı, benim belim kırıldı. Sonra komşulara bağırdık, komşular geldi. Elhamdülillah çıkardılar. Kimse kimseye bakamıyordu, durmadan sallanıyor, saat 9’a kadar durmadan sallandı. Komşular üzerime poşet getirip bıraktılar. Kimse bir şeye yardım edemedi. Hastanede yeğenim hemşireydi. Onu aradık, ’Amca burada hastane tıklım tıklım dolu, kimse kimseye yardım edemiyor’ dedi. Damar yolunu açtı, serumu taktı. ’Seni biz diğer kente gönderelim, öbür bir kente gidin’ dedi. Baktık dedik biz Aksaray’a gelelim. Burada akrabalar da vardı aslında, ondan sonra buraya geldik. Kendi imkanımızla geldik. Sağ olsun büyük abim otomobile attılar, sonra buraya getirdiler. Anlatılmaz o anlatılmaz, şu an o sıkıntı anlatılmıyor. O denli bir şeydi ki yani kıyamet koptu dedik. Bir şimşek çaktı, bir de yağmur, bir de durmadan sallanıyordu ki insan ayakta duramıyor. Düşürüyor, kimse ayakta duramıyor. Herkes o tarafa bu tarafa koşuyorlar. Herkesin, komşuların binası eksiksiz çökmüş. Eksiksiz hiçbirisi çıkamamışlar. O denli durum” dedi.

Antakya Akevler Mahallesi’ndeki İbrahim Akgün Apartmanı’nda yaşananları anlatan Enes Dedeoğlu (37) ise, “Antakya merkez Akevler Mahallesi’nde oturuyorum. Zelzele anında tek odada kalıyorduk. Çocuklarım Mehmet Selim, Zeynep ve eşim yan yana bir yerde yatıyorduk. Sarsıntı anında eşim ’Deprem oluyor’ dedi. O an Mehmet Selim’i duvar kenarından yanımıza aldık. Şok tesiriyle, çok gürültü sesiyle duvarlar yıkıldı. Duvarın üstü eşime geldi. Ben o dehşetle Zeynep ve Mehmet Selim’i aldım. Yalın ayak koridordan otomobilin içine koydum. Eşimi almaya gelirken de ikinci artçı zelzele oldu. Eşimin ayağı kırıldığı için merdivenlerden inemedik. Daha sonra ikinci katta oturduğum için çekyatları aşağıya attım. Yorgan döşekleri daima oraya attım ki basınç azalsın atlama esnasında. Evvel ben atladım, sonra eşim atladı. Atladığı esnada üçüncü sarsıntı oldu. Eşimi kucağıma aldım, otomobile koydum. Öbür komşularımıza da elimden geldiği kadar yardım ettim. Kilitli olanlar vardı, onları kırdık. Kırmak koşuluyla taşıdık. Etrafta maalesef bütün binalar yıkılmıştı. 5-10 parmağı geçecek sağlam bina kalmamıştı ve beşerler çığlık atıyordu. Maalesef çok makus bir an, Allah kimseye yaşatmasın bu türlü bir şeyi. Vatana millete geçmiş olsun. Beşerler bağırıyordu. 8 katlı bina. Ben İbrahim Akgün Apartmanı’nda kalıyordum. A Blok büsbütün çökmüş, 8 katlı, beşerler orada bağırıyor. Yapacak bir şey yok, yağmur, soğuk. Ben esasen eşimi kurtarma kaygısındayım o an, eşimi kurtardım lakin onları kurtaracak rastgele bir imkanımız yoktu. Öteki binadaki sağlam olan arkadaşları kurtardık. Ondan sonra sabahleyin gün ağardığında etrafa baktığımda maalesef bütün binaların yıkıldığını gördüm. Hiç sağlam bina yok, duranların da kolonları çatlamış, yıkılmak üzereydi, yani içler acısıydı” diye konuştu.