İtfaiyecilerin unutamadıkları

Asrın felaketi olan zelzele bölgesinde geçirdikleri vakit boyunca enkaz altında kalan vatandaşları kurtarırken onlarla duygusal anlar yaşayan Sakarya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Başkanlığında misyonlu itfaiye erleri o diyalogları anlattı. Çalışma esnasında itfaiye aracından telefonu çalınan itfaiye eri ise kendisine ulaşamayan tanıdıklarının yaşadığı telaştan bahsetti.

6 Şubat günü merkez üssü Kahramanmaraş olan ve 11 vilayette büyük tahribata sebep olan zelzelenin akabinde AFAD, belediyeler ve birçok STK’ların arama kurtarma grupları bölgelere yönelerek arama kurtarma çalışmalarına başladı. Süratle bölgeye giden ve günlerce dinlenmeden, uyumadan fedakarca çalışma yürüten Sakarya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye ve arama kurtarma takımları, yaklaşık 50 kişiyi enkazdan kurtardı. Bu çalışmalar esnasında duygulandıran diyaloglar da kuruldu. Sakarya’ya geri dönen takımlar, unutamayacakları diyalogları anlattı. Bölgede cansiparene biçimde çalışma yürüttüğü esnada telefonu itfaiye aracından çalındığı için ailesi ve yakınlarıyla irtibat kurmakta zorlanan itfaiye eri Ömer Zambak ise kendisine ulaşamayan tanıdıklarının yaşadığı kaygıyı anlattı.

“Enkaz altında bizden keser istedi”

Sakarya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Başkanlığında misyonlu itfaiye eri Muhammed Arlı, “Deprem bölgesinde birçok olay yaşadık ve buruk olarak geriye döndük. Beni etkileyen olaylardan bir tanesi belediye çalışanı olan Yunus ağabeyimizdi. Yerini tespit ettikten sonra birkaç saatlik çalışma sonucunda kendisine ulaştık. Birinci etapta elini gördük ve daha sonrasında tebessüm ettiren bir olay yaşandı; bizden istediği şey sigaraydı. ‘Canım çok sigara istedi, bana bir yanık sigara verir misiniz’ dedi. O esnada hepimiz orada güldük. Enkaz altındaki beşerler bizi gördükleri vakit artık kendilerini bırakıyorlar, biz kendilerini bırakmasınlar diye onlarla sohbet etmeye çalıştık. Kurtarma çalışması esnasında Yunus ağabeyimiz, ‘İyiyim ben burada, biraz da ben çalışayım, süreci kısaltalım’ diyerek bizden keser istedi. Bizde onu kırmamak için bir keser verdik, tabi yormadık, gücünün bitmesine müsaade vermedik bu esnada. Bütün takımımızla birlikte Allah’a şükür kendisini kurtardık. Hastaneden taburcu edildikten birkaç gün sonra çalışmalarımızı devam ettirdiğimiz bölgeye geldi ziyaret etti. Çay içerek, sohbet ettik, birbirimize sarılarak dualar ettik. Acıların yanında bu da bu türlü hoş bir anı kaldı” dedi.

Enkaz altında can kurtarırken telefonu çalındı

Bölgeye gittiği birinci günde telefonunun çalındığını tabir eden itfaiye eri Ömer Zambak ailesiyle bir mühlet irtibat kuramadığını aktararak, “Bölgeye birinci gittiğimiz gece 17 yaşındaki Muhammet ismindeki bir genç için uzun süren bir çalışmamız oldu. 6 saat süren çalışmada enkazın içerisinde grup arkadaşlarımızla değişerek girdik. Çalışma esnasında telefonumu da itfaiye aracına bıraktım. Ailemle haberleşmek için telefonumun yanına gittiğimde aracın içerisinde telefon ve kimi ferdî eşyalarımızın, yağmurluklarımızın da olmadığını gördük. Bir müddet ailemle bağlantı kuramadık. İki gün sonra takım arkadaşlarımın telefonlarından görüşme sağladık ve ailem çok endişelenmişti. 14 günlük süreçte ailemle günde bir yahut iki kere arkadaşlarımın telefonlarıyla irtibat kurdum. 4 yaşında Zehra isminde kızım var, görüşemedim ve duygulandık. Onlar da endişelendi, orada enkaz altında çocukları gördük daima aklımızdaydı tabi herkesin evladı aklındaydı. Sıkıntı günler geçirdik ve benim için haberleşmek biraz daha güç olduğu için bu türlü bir problemle karşı karşıya kaldım” diye konuştu.

“Tuttuğu ekipten sevdiği yemeğe kadar her şeyi biliyorduk”

Enkaz altındaki genç ile ortalarında geçen diyalogu anlatan itfaiye eri Cevdet Gür ise, “Bölgeye giden birinci takımlardan biriyim ve gittiğimizde 17 yaşında bir genci enkaz altından çıkardık. Genci çıkartırken ayağı sıkışmıştı ve çok riskli bir bölgedeydi. Zira bina tam yıkılmamış ve arkadaşta binanın basar tarafından olan kısımdaydı. Kendisi çok sağlıklıydı yalnızca ayağı sıkışmıştı lakin onu çıkarmakta zorluk çektik. Sağlam kirişi kırmak gerekiyordu ve titiz bir çalışma yaptık o sırada ise kendisi de, ‘Beni bırakın art oda da babamlar var, onları alın’ diye bize tekraren sefer söyledi. Ancak bizim birinci vazifemiz onu oradan almaktı daha sonrasında öteki aile üyelerini çıkarttık. Biz orada çok duygulandık lakin canlı durmamız gerekiyordu ki depremzede orada bizden etkilenmemeli ve biz onun moral ve motivasyonunu yüksek tutmak için gelecekteki planları üzere sorular sormaya çalıştık. Bunları sorarken de bina içinde kaç kişinin olduğunu teyit etmeye çalıştık. Enkaz altından çıkarmaya çalıştığımız gencin tuttuğu ekipten sevdiği yemeye kadar her şeyi biliyorduk. Yaklaşık 7 saat çalıştık ve o müddet boyunca arkadaşla diyalog halindeydik” formunda konuştu.